Lieve mensen,

Mijn naam is Isabelle Colle. Ik ben geboren te Gent op 19.07.1976 en woon vandaag de dag nog steeds in mijn geboortestad, samen met mijn grote liefde Peter Dobbelaere en onze vijf prachtige kinderen Thomas, Eline, Ewan, Talina en Angelina.

Ik koos ervoor om een website te openen, met betrekking tot mijn boeken, in de hoop zo een lichtpunt te creëren voor mijn medemens. Als veteraan in het overleven weet ik dan ook verdomd goed hoe belangrijk het is om iets of iemand te hebben, een lichtpunt, waaraan je je even kunt rechttrekken in moeilijke tijden.

De boeken die ik schrijf zijn dan ook uniek in hun soort. Ik leg er niet alleen mijn ziel in bloot, maar rijk met tal van levenslessen en tips de hand naar mensen die op zoek zijn naar antwoorden, innerlijke vrede, kennis of simpelweg ontspanning. Ik mix als het ware al deze elementen met heel veel liefde samen in een spannend en aangrijpend verhaal dat je zeker en vast op de één of andere manier niet onberoerd zal laten.

Ik werk ook heel graag met foto’s omdat ik deze een verrijking vind voor mijn verhalen. Je leest dan niet alleen maar kijkt ook naar de afbeeldingen die erbij horen, wat je meteen het gevoel geeft dat je niet alleen leest, maar ook naar een film kijkt. De modellen die erin staan leg ik graag in de bloemen door ze één voor één aan u voor te stellen op een andere pagina met als titel: Modellen. Je bent altijd welkom om er een kijkje te nemen.

Ik vind het ook heel belangrijk om te vermelden dat ik mijn boeken zelf uitgeef en dus voorlopig niet samenwerk met een uitgeverij. Dat is een bewuste keuze die ik zal aanhouden totdat ik er mij klaar voor voel om mijn vleugels te spreiden op professioneel vlak. Ik laat mijn boeken dus afdrukken bij een drukker en met de winst van de verkoop laat ik mijn volgende boek afdrukken. Dat is dan ook de reden waarom ik koos voor het oprichten van een vennootschap zonder winst genaamd: VZW Angeldust. 

Zo, nu we dit allemaal hebben gezegd vertel ik jullie graag wat meer over mezelf. 

Als kind werd ik van mijn nul tot mijn zestiende op de meest mensonterende manier lichamelijk, emotioneel en psychologisch misbruikt door mijn vader. Deze ervaring zorgde ervoor dat ik “anders” dacht en handelde dan andere kinderen. Ik was niet in staat om te lachen of te spelen zonder tegelijkertijd te vechten tegen emotionele stormen die me van binnenuit verteerden en ik was niet in staat om te vertrouwen of niet op mijn hoede te zijn zonder gebukt te gaan onder loodzware angsten die mijn gehele systeem als het ware verlamden.

Door dit alles was ik als kind altijd “anders”. Wat voor mij een evidentie was, (opgroeien in mijn cocon), bleek voor mijn directe en indirecte omgeving abnormaal te zijn. Daardoor ging ik vaak twijfelen aan mezelf en aan mijn capaciteiten. Ik creëerde als het ware angsten die groter waren dan mezelf en leefde hierdoor jarenlang als een marionetje van de maatschappij. Hele verwarrende jaren waren dit, daar ik even mijn essentie uit het oog verloor in de chaos van het leven dat ik mezelf had opgelegd.

Het resultaat daarvan was dat ik als twintiger gediagnostiseerd werd met een ernstige vorm van P.T.S.D en neuromusculaire overprikkelbaarheid. Eindelijk kreeg het beestje een naam en kon ik werken aan mijn genezing. De eerste jaren die daarop volgden gebruikte ik dus voornamelijk om mijn ware zelf te vinden en te leren kennen. Ik had daar nooit eerder de tijd en de kans voor gekregen daar ik tot zover ik me kon herinneren op overlevingsmodus had geleefd. 

Als dertiger voelde ik me sterker worden en vond ik balans. Ik was er klaar voor om mezelf en mijn leven gade te slaan. Stond ik op dit ogenblik waar ik wou staan? Was ik daar tevreden mee? Er ontbrak iets… Iets heel diep binnenin mezelf… Ik kon er mijn vinger maar niet opleggen. 

Mijn zoektocht naar antwoorden was turbulent en voelde erg onvoorspelbaar aan totdat één specifieke zin mijn pad kruiste. Namelijk: ‘Als jij je verhaal niet vertelt, ben je afhankelijk van de verhalen van anderen over jou.’

Sindsdien probeer ik elke dag mijn eigen verhaal te vertellen. En nadien zou ik mijn medemensen stimuleren om hetzelfde te doen. Ik volgde tal van opleidingen om mezelf en mijn medemens gedurende dit proces beter te begrijpen.

Ik studeerde af als gezondheidsconsulente, holistisch coach, energetisch therapeut en kristaltherapeut.

Naast dit alles behaalde ik ook waardevolle getuigschriften in de fascinerende wereld van de magie en begon ik met het waarmaken van mijn allergrootste droom: schrijven.

Vandaag de dag loopt mijn hart nog steeds over wanneer ik mijn laptop open om verder te werken aan de verhalen die rijkelijk door mijn aderen stromen. Ik schrijf dan ook altijd met een glimlach en dat… Dat is de beste therapie ooit. 

Ik weet dat ik de rest van mijn leven medicatie zal moeten blijven nemen om mijn angststoornis in toom te houden, maar dankzij het feit dat ik alles kwijt kan op papier leerde ik dat te accepteren en beschouw ik mijn ziekte als een anker dat me er steeds aan herinnert nooit naast mijn schoenen te lopen en dagelijks dankbaar te zijn voor alle zegeningen in mijn leven. 

Ik werd gebroken in duizenden stukjes, leerde alle stukjes terug aan elkaar te plakken, begon in mezelf te geloven en vond de moed om mijn dromen waar te maken.

Nu deel ik graag elke overwinning met jullie, mijn lezers. En stiekem, stiekem hoop ik dat mijn verhaal jullie zal stimuleren om hetzelfde te doen op jullie eigen unieke manier. 

Isabelle Colle